دلم میخواهد هرآنچه که هست فراموش کنم ... هر آنچه در ذهنم در جریان است ... از خاطرات ، انسانها ، سنتها ، قواعد و قوانین و هر چه که در دنیای سیاه ساخته انسانهای خودخواه هست و فراموش کنم ...
شما از خودشیفتگی نمیدانید که چه میکنید ... اسمتان را گذاشته اید اشرف مخلوقات ... نمیدانم خدای شما کیست ... هرچه هست از بین اینهمه مخلوقات فقط در زمین چشم بر انسان دوخته ... وای که خدای شما چقدر انسانیست ... مثل قواعد خودتان عمل میکند ... شما را از خاک میسازد انگار که نمیتواند از هیچ بسازد ... با شما معامله میکند ... کار خوب بکنید بهتان شکلات نه ببخشید بهشت میدهم ... و کاش این معامله پایاپای بود همه اش به نفع انسانهاست ... در تمام ادیان توبه وجود دارد ... خداوند بخشنده و مهربان است ... هرکسی از کثیف ترین کارها توبه میکند وپاک میشود ... هاها به دنیای سیاهتان ...
آها از مرگ میترسید ... روح را میسازید که جاودانه باشید ... تا ابد زندگی کنید در دنیای دیگری ... هاها به فکر کوچکتان ...
چرا مثل گل یا مورچه زندگی طبیعیمان خدایی نباشد ... برای گل میگویید : هر ورقش دفتری است معرفت کردگار ... آیا گل اعمال خاصی انجام میدهد ... زندگی میکند ... همین ...
چرا ما زندگی نمیکنیم ... بزرگی میگوید : اگر همه دنیا به خدا معتقد باشند واو وجود نداشته باشد بوجود نخواهد آمد واگر همه به خدا اعتقاد نداشته باشند و او وجود داشته باشد ازبین نخواهد رفت ... پس حقیقت را ما نمیسازیم ... زمین ما در عالم ذره ایست کوچکتر از یک اتم در روی زمین ... در همین لحظه شهابی میتواند زمین را نابود کند ... بیگ بنگ دوباره وانسانهایی دیگر ... شاید آنها باندازه ما خودخواه نباشند ...
(دفعه اول کلی نوشتم و پاک شد ... کاش میتوانستم هر چه در دل دارم روی صفحه بریزم ... مهم نیست تا بعد ... )